| gen. |
losgaan v1 vi vt; loskomen; loslaten; losraken; m.b.t. vlekken er uitgaan; m.b.t. gewenning e.d. afraken van; eraf gaan; er afgaan; m.b.t. koorts, pijn, spanning wijken; overgaan n; weggaan; m.b.t. geld, loon, vrijaf kunnen krijgen; kunnen verdienen; kunnen vangen; kunnen opstrijken; te innen zijn; beuren; kunnen behalen; kunnen loskrijgen; m.b.t. polsslag kunnen opnemen; kunnen opvatten; geïnterpreteerd kunnen worden; in zijn hand enz. kunnen houden; kunnen pakken; kunnen nemen; te vangen zijn; kunnen buitmaken; in de wacht kunnen slepen; kunnen bemachtigen |
