English ⇄ Polish

nickel ['nɪk(ə)l] n
chem.	nikiel m
nickel A malleable ductile silvery-white metallic element that is strong and corrosion-resistant, occurring principally in pentlandite and niccolite: used in alloys, especially in toughening steel, in electroplating, and as a catalyst in organic synthesis ['nɪk(ə)l] n
environ.	nikiel m (kowalny, ciągliwy, srebrzysto-biały pierwiastek metaliczny, odporny na korozję; występuje głównie w pentlandycie i nikolicie, używany do produkcji stopów, szczególnie w celu wzmocnienia stali, w galwanotechnice oraz jako katalizator w syntezach organicznych)
nickel ['nɪk(ə)l] v
gen.	niklować
English thesaurus
nickel ['nɪk(ə)l] n
jewl.	A hard, silver-white metal in the iron group that is malleable, ductile and resistant to corrosion.

nickel: 32 phrases in 6 subjects

Accumulators	13
Chemistry	13
Electrochemistry	2
General	1
Metallurgy	2
Technology	1