paisaia |
krajobraz (cechy charakterystyczne, układ i budowa wydzielonego obszaru geograficznego wraz z jego składnikami biologicznymi i środowiskiem fizycznym oraz cechami wynikającymi z działalności człowieka; obszar, na którym występują ekosystemy powiązane ze sobą różnymi interakcjami) |
|
paisaia babesteko politika |
polityka ochrony krajobrazu |
|
paisaia babestu |
krajobraz chroniony (krajobraz o wartościowych cechach naturalnych, przyrodniczych lub kulturowych, który jest chroniony dla celów naukowych, dydaktycznych, zachowania walorów przyrodniczych i rekreacyjnych) |
|
paisaia babestuko eremu |
strefa chronionego krajobrazu (obszar krajobrazu chronionego z uwagi na jego szczególne właściwości) |
|
paisaia hiritar |
krajobraz miejski (cechy, formy i struktury geograficznego obszaru miasta, wraz z jego biologiczną kompozycją, środowiskiem nieożywionym i formami społecznymi) |
|
paisaia kontserbatzeko politika |
polityka ochrony krajobrazu |
|
paisaia natural |
krajobraz naturalny (obszar, w obrębie którego wpływy działań ludzkich nie są zauważalne na poziomie krajobrazu) |
|
paisaia-arkitektura |
architektura krajobrazu (przekształcanie przestrzeni zewnętrznych poprzez tworzenie ogrodów, parków i innych kompozycji roślinnych i krajobrazowych w celu poprawy walorów estetycznych krajobrazu) |
|
paisaiaren aldaketa |
zmiany krajobrazu (zmiany krajobrazu wynikające z działalności człowieka lub procesów przyrodniczych (pożary, klęski żywiołowe, itp.); mogą one być zdalnie rejestrowane z samolotów i satelitów przy użyciu teledetekcji i GIS) |
|
paisaiaren babes |
ochrona krajobrazu (opracowanie i wdrożenie strategii oraz przedsięwzięć w celu ochrony, zachowania, racjonalnego użytkowania i odnowy zasobów przyrodniczych oraz krajobrazów naturalnych i kulturowych) |
|
paisaiaren ekologia |
ekologia krajobrazu (nauka o krajobrazie uwzględniająca ekologię populacji gatunków stanowiących biologiczną składową krajobrazu; obejmuje geomorfologię i ekologię; stosowana jest w projektowaniu i architekturze krajobrazu) |
|
paisaiaren erabilera |
użytkowanie krajobrazu (użytkowanie krajobrazu lub jego elementów w celach turystycznych, sportowych lub rolniczych) |
|
paisaiaren kontserbazio |
ochrona krajobrazu (ochrona krajobrazu i jego wartości w celu zapewnienia warunków rekreacji społeczeństwa, turystyki itp. również wprowadzanie nowych urządzeń rekreacyjnych) |
|
paisaiaren kontsumo |
przekształcanie krajobrazu (nadmierne użytkowanie elementów krajobrazu prowadzące od ich przekształcenia) |
|
paisaiaren kudeaketa |
racjonalne zagospodarowanie krajobrazu (zabiegi ukierunkowane na zachowanie krajobrazu lub ograniczanie zasięgu zmian wywoływanych przez człowieka lub siły przyrody) |
|
paisaiaren leheneratze |
restytucja krajobrazu (środki podejmowane w celu przywracania walorów krajobrazowych) |
|
paisaiaren osagai |
element krajobrazu (w ocenie wizualnej krajobrazu bierze się pod uwagę cztery główne elementy różnicujące: formy, linie, barwy i teksturę, czyli wizualne odczucie krajobrazu) |
|
paisaiaren plangintza |
planowanie krajobrazu (aspekt procesu planowania przestrzennego dotyczący wartości fizycznych, biologicznych, estetycznych, kulturowych i historycznych oraz zależności między tymi wartościami a użytkowaniem terenu i środowiskiem) |
|
paleoekologia |
paleoekologia (stosowanie wiedzy ekologicznej do badania skamieniałości i osadów w celu określenia związków powierzchni ziemi, atmosfery i biosfery w minionych epokach) |
|
paleoklimatologia |
paloeklimatologia (nauka o klimacie w minionych epokach geologicznych i historycznych, występujących zmianach i przyczynach tych zmian) |
|